Liham

Mahal kong Bakasyon,
Kamusta ka na? Kamusta ang pamamalagi mo kapiling ng ilang kaibigan at kapamilya? For sure, tuwang tuwa sila nung makapiling ka nila. At ngayong malapit ka na ulit lumisan, ang mga alaala na iyong iniwan sa kanila ay isa nanamang testamento na hindi nasayang ang pera at oras na inilaan nila para sa iyo. Ibang klase ka kasi bumisita, umulan man o bumagyo, hindi ito magiging hadlang para dumating ka! Ika nga, kung gusto, parating may paraan. Kung ayaw, dumadahilan (minsan, nagmama OA lang).

Kaya naman ako lumiham sa iyo ay dahil hindi ko na maitago ang excitement ko para makapiling ka ulit. Aba! Ilang buwan na din ang nakakalipas nung huli kitang nakapiling. At hindi ako makapaniwala na ilang linggo nalang, darating ka na ulit. :) Marami nanaman tayong pagsasamahan na hindi kailanman kayang higitan kapag si Trabaho ang kasama ko. KJ si Trabaho eh. Control freak paminsan. Gusto niya, lahat ng oras, ilalaan sa kanya. Buti nalang ay napakiusapan ko siya na panahon na para maglaan ako ng oras para sa iyo. Hindi ko lang talaga maaring iwanan si Trabaho, kasi isa din siyang mahalagang parte ng buhay ko. Dapat balanse lang. Pero buti pa ikaw, naiintinidihan mo yun. Hindi ka kasing demanding ni Trabaho.

Anyway, ilang araw nalang naman, magkakasama na naman tayo ulit kasama ang ating mga kaibigan :) Sana mas madalas kang mapadaan no? Mas masaya siguro kung parati kang andiyan. Kasi pag andiyan ka, nakakasalamuha ko ang mga kaibigan natin, ang mga kapamilya natin. Chillax parati.

Hanggang dito nalang muna ang aking munting liham. Gusto ko lang malaman mo na lagi kitang iniisip. Walang araw na hindi ko inasam ang iyong pagbabalik. Nawa'y sa muli nating pagkikita, nakangiti din ang araw at kumikislap ang mga bituin.


Nagmamahal,
pilyamaldita

Closure

Madalas natin marinig ito sa halos lahat ng aspeto sa buhay ng isang tao.  Karamihan sa atin, kailangan ng closure sa isang bagay para tuluyan na maka move on.  Mayroon namang mangilan ngilan na hindi nila kailangan talaga ng closure para magmove on.  Pero mangilan ngilan lang ang kilala kong ganito.  Karamihan sa atin, gusto natin ng sagot.  Karamihan sa atin, kapag may isang bagay na nangyari, laging may kasunod na "Bakit?".  At for sure, madadagdagan pa yun ng sandamakmak na follow up questions.  Human nature.


Pero hindi sa lahat ng pagkakataon, makakakuha ka ng sagot sa mga tanong mo.  Hindi lahat ng tao ay pinapalad na mabigyan ng closure na hinahangad nila, no matter how deserving they seem to be.  Para sakin, it's just right to give that person the peace that he deserves, pero unfortunately, that don't happen all the time.  Dahil dito, nagiging clingy tayo sa past issues.  Nagkakaron ng insecurity build up, nakukulong tayo sa kahapon at napapalampas natin ang mga magagandang bagay na iniooffer ng kasalukuyan at ng hinaharap.  Madami tayong namimiss at madami tayong hindi naappreciate.


Unnecessary stress.  Nakakapangit.  Kailangan mo ikondisyon ang sarili mong tanggapin ang mga bagay na walang kasagutan.  Kung mayroon sa mga ito na masagot balang araw, magpasalamat ka.  Kung hindi man ipagkaloob sayo, wag mo nang pagurin ang sarili mong isipin pa kung ano iyon.  Dahil hindi naman dapat diktahan ng mga nakalipas ang mga pwede at kaya mong gawin sa buhay.  You yourself is the captain of your own ship.  Ikaw dapat ang magdesisyon para sa sarili mo kung saan ka patungo.  Huwag ka nang dumepende sa ibang tao para makapagbigay ng katahimikan sa sarili mong pagiisip.  Siguro naman, you yourself deserve that.  Kaya mo yun ibigay sa sarili mo, kung gugustuhin mo.


Sige, nasaktan ka.  Hindi mo matanggap.  Oo sige, understandable na gusto mong tanungin ang lahat ng mga anito bakit ikaw pa.  Bakit ka nasasaktan ng ganyan.  Oo, forgivable yan.  Iyakan mo ng todo.  Magpakastress ka.  Pero lagyan mo ng limitasyon ang sarili mong stress.  Dapat hanggang sa isang punto ka lang.  Pag napagdesisyonan mo nang "Enough na! para na kong loka loka", eh move forward na kapatid.  At pag nagmove forward ka na, siguraduhin mong hindi yun temporary cockaigne ha.  Dapat for good yun.  Dapat reach for your goal na.  Kung ano man ang nasa past, tapos na yun.  Mahirap yun gawin.  Hindi yun isang walk in the park.  Pero hindi din yun imposible.  At higit sa lahat, kailangan mo yun.


Isipin mo nalang na closure is something that you owe yourself and not something that other people owes you.  It ended because hindi na siya bagay sa buhay mo.  And the moment you'll be able to accept this fact, that's the time you'll see that you are beautiful and your life is awesome :)

"Life is a process of becoming, a combination of states we have to go through.  Where people fail is that they wish to elect a state and remain in it.  This is a kind of death." - Anais Nin

Isa akong frustrated writer.  Bata palang ako, mahilig na akong magbasa at magsulat ng mga bagay bagay at malikot na ang imahinasyon ko (Creative mind, wholesome :D)

Pero bumagsak ako sa mundo ng Information Technology.  Nagsimula ako bilang isang aliping saguiguilid sa aming proyekto.  Pinagdaanan ang build phase, unit testing, sandamakmak na change requests at kung anu anong defect.  Naranasan ko na maging scrap out ang isang module at naranasan ko na malabo ang mga requirements.  Pero after all those moments, mararamdaman mo naman ang satisfaction na maganda ang iyong naging output dahil matutuwa ang client mo sa ginawa ninyo.  Buong giliw mong maipagmamalaki na "High performance, delivered!"

==============
(2 days ago ko pa sinimulan ang intro ng blog ko)
==============

07 May ... ang katuloy

...So ayun, natambakan ako ng trabaho kaya naputol ang pagsusulat ko :D as I was saying, isa padin naman akong project slave until now.  At paminsan minsan lang din magkaron ng balita na may kinalaman sa field na alam ko na big deal sa buong bansa.  Automated Elections.  Ang gandang pakinggan.  Parang maunlad na maunlad ang bansa ko.

Kamakailan ko lang nalaman kung ano talaga exactly ang isasama sa pagauautomate (Sorry, paminsan may pagkaignorante akong nilalang).  Manual padin ang pagsusulat ng boto, ang iautomate lang eh yung pagbibilang ng boto.  So okay, malinaw tayo sa objective.

5 days before the Election, i-seal na dapat nila yung mga machines *drum roll please* lo and behold... mali ang bilang.  5 days before the election, ni-recall lahat ng mga Compact Flash na gagamitin para sa election.  5 days BEFORE... amazing...

Sabi nila, nagbago daw kasi yung format nung ballot na babasahin nung machine, kaya nagkandamali mali na yung bilang.  Haller, ang masasabi ko lang diyan, ang isang simpleng software na ginagawa para sa isang client na ang company lang niya ang makikinabang eh sandamakmak na tests ang dinadaanan... eto pa kayang nakasalalay ang kapakanan ng buong bansa mo?  Kung nagbago man ang ballots na gagamitin, hindi bat nararapat lamang na informed ang parehong partido sa pagbabagong ito?  Parang susi at padlock lang yan eh.  Pag pinalitan mo ang hulma ng susi mo, hindi ba't kailangan mo din palitan ang padlock?  Kapag nagsukat ka ng damit, at tumaba ka, hindi ba't magaadjust ka ng size ng mga damit mo?

Unfortunately, ganun lang yun kasimple.  Hindi siya simpleng trabaho.  Pero ganun lang kasimple ang proseso.  At one point, before rolling out, dapat nagkaroon sila ng tests using a dummy data, na isisimulate nya na mismo ang ineexpect sa totoong election.  Lahat dapat ng exceptional scenarios, nacapture na.  Lahat ng errors, nasalo na.  So kung nangyari man ang changes after delivering the product, eh di dapat hindi na binago ang ballot?  So kung sasabihin mo sakin na "We didn’t expect this to come out, but we are responding on time", isa iyang major bull.  Kasi unang una, sa lahat ng oras, dapat inexpect mo na ang failure at dapat nung una palang, namitigate na yun.  Hindi siguro kailangan ng response on time.  Kailangan ng isang almost error-free system (kung may glitch man, as in negligible lang dapat).  But noo... it failed its sole purpose.  It counted wrongly.

Wala lang.  Hindi ko alam kung anong gustong palabasin ng mga tao sa pangyayaring ito.  Lagi nalang bang "hope for the best" ang drama?  Tapos pag nagfail, ayun, wala na.  Inutil na siya.

And based on experience, lahat ng defects na mamadaliin ayusin at ideploy, mas nasisira :P  Just saying :)


PS:  Eto pala yung article

Dramahan Eklavu

Sabi ng isang article na nabasa ko, "Friendship is the foundation of a relationship". Most of the time, I would agree with that statement. Totoo na isang magandang foundation ang friendship to any type of relationship that can be built on top of it. Pero recently, may isang fanpage sa Facebook™ na chumallenge sa paniniwala kong ito.

Napaisip tuloy ako. Okay ba talagang maging friends muna kayo ng magiging boyfriend or girlfriend mo? Kung ganun kasi ang mangyayari tapos isa sa inyo yung tipong pagkabreak eh hindi na kilala ang ex, eh di tinamaan ka na ng 2 bato kaagad. Nawalan ka na ng jowa, nawalan ka pa ng kaibigan. Mas masakit yun diba? Mas mahirap tanggapin. Mas mahirap makamove on. Yung tipong kahapon eh kakamustahin ka niya kung ok ka lang ba, kung hindi ka ba nadapa. Tapos kinabukasan, pag kinumusta mo, ang isasagot sayo eh either "Hu u?" or hindi ka niya rereplyan at all. Awts.

So bakit nga ba may mga pangit na bagay na kailangan umabot sa worse state? Tipong break na nga kayo, kailangan pa magdeadmahan kayo. Tipong nagasgasan ka na nga, kailangan pang kumuha ng blade para sugatan pa lalo tapos bubudburan ng dayap. Awts. Pwede naman na nagbreak kayo, pero friends padin kayo. Hindi ba? Mas okay ba talaga na you'll be a complete stranger to your ex? Mas less complicated ba yun? Siguro sa side nung isa, mas okay nang ganun, para walang friction. Para walang tension. Pero, there's always two sides of the story. Pano naman yung kabila? Hindi na ba pwedeng marinig ang boses niya? Wala na ba siyang say sa "relationship" ninyo, kahit bilang magkaibigan man lang? Siguro naman meron kahit onti. Pwede naman maging civil. Hindi naman porke't naguusap kayo at nagiging civil kayo sa isa't isa ay gusto niyo nang magkabalikan. For old times sake lang kung baga.

Sabi ng ibang friends ko, pag tapos na kasi, tapos na. No more looking back. Oo, tama naman yun. Pero pano yung friendship na pareho din naman kayong naginvest? Na before naman naging kayo, naging magkaibigan din naman muna kayo hindi ba? Ganun nalang yun? Package deal, check mate?

Anyway, to each its own naman yan. May mga taong nagpapahalaga sa mga bagay bagay more than others. Kanya kanyang prinisipyo lang. Walang tama, walang mali. Kung san ka lang kumportable. Reality bites. Awts.